Κάρ­ποφ ενα­ντί­ον Κορ­τσ­νόι. Επι­στρά­τευ­σαν υπνω­τι­στές, γιό­γκι και ψυ­χο­λό­γους για τον τί­τλο του πα­γκό­σμιου πρω­τα­θλη­τή... Πα­ρα­ψυ­χο­λό­γοι, μέ­ντιουμ και γιό­γκι, για­ούρ­τια με κρυ­φά μη­νύ­μα­τα και μαύ­ρα γυα­λιά ηλί­ου. Δεν πρό­κει­ται για υπό­θε­ση αστυ­νο­μι­κού μυ­θι­στο­ρή­μα­τος, αλ­λά για το Πα­γκό­σμιο Πρω­τά­θλη­μα Σκα­κιού του 1978, ανά­με­σα στον Ανα­τό­λι Κάρ­ποφ και τον Βί­κτορ Κορ­τσ­νόι.

Το σκά­κι θε­ω­ρεί­το το από­λυ­το εγκε­φα­λι­κό παι­χνί­δι και οι δύο διεκ­δι­κη­τές ήταν σί­γου­ρα απο­φα­σι­σμέ­νοι να παί­ξουν παι­χνί­δια με το μυα­λό του αντι­πά­λου τους....

Όταν το 1978 ο Βί­κτορ Κορ­τσ­νόι κλή­θη­κε να διεκ­δι­κή­σει το πα­γκό­σμιο σκα­κι­στι­κό στέμ­μα, ήταν ήδη 47 ετών, ηλι­κία που πολ­λοί θα χα­ρα­κτή­ρι­ζαν ως σκα­κι­στι­κή δύ­ση ενός παί­κτη. Η ζωή του μέ­χρι εκεί­νο το ση­μείο εί­χε υπάρ­ξει αρ­κε­τά επει­σο­δια­κή. Γεν­νη­μέ­νος και με­γα­λω­μέ­νος στη Σο­βιε­τι­κή Ένω­ση και συ­γκε­κρι­μέ­να στο Λέ­νι­γκραντ (ση­με­ρι­νή Αγία Πε­τρού­πο­λη), από πο­λύ μι­κρός ανα­κά­λυ­ψε την αγά­πη του για το σκά­κι. Κέρ­δι­σε το πρώ­το του εθνι­κό νε­α­νι­κό πρω­τά­θλη­μα το 1946, ακρι­βώς με­τά το πέ­ρας του Β’ Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου. Κα­τά τις επό­με­νες δύο δε­κα­ε­τί­ες δεν έπα­ψε να συμ­με­τέ­χει σε ισχυ­ρό­τα­τα τουρ­νουά στην Ευ­ρώ­πη κα­τα­κτώ­ντας τί­τλους. Ανα­δεί­χθη­κε 4 φο­ρές Πρω­τα­θλη­τής της Σο­βιε­τι­κής Ένω­σης, ήταν μέ­λος της εθνι­κής ομά­δας και κα­θιε­ρώ­θη­κε ως ένας εκ των κο­ρυ­φαί­ων σκα­κι­στών πα­γκο­σμί­ως. Ωστό­σο, ο Κορ­τσ­νόι ήταν για χρό­νια φα­νε­ρά δυ­σα­ρε­στη­μέ­νος από το σο­βιε­τι­κό κα­θε­στώς και πολ­λά­κις εί­χε έρ­θει σε δη­μό­σια ρή­ξη, κα­θώς δια­φω­νού­σε με τις πρα­κτι­κές του. Έτσι, το 1976, κα­τά τη διάρ­κεια ενός τουρ­νουά στο Άμ­στερ­νταμ, βρή­κε την ευ­και­ρία να κά­νει πρά­ξη αυ­τό που χρό­νια σκε­φτό­ταν κι επι­θυ­μού­σε. Πριν ανα­χω­ρή­σει για την Ολ­λαν­δία, εί­χε αγο­ρά­σει τα ει­σι­τή­ρια επι­στρο­φής για να μην κι­νή­σει υπο­ψί­ες. Εκεί, αφού δια­γω­νί­στη­κε στο πρω­τά­θλη­μα, αι­τή­θη­κε πο­λι­τι­κό άσυ­λο στη χώ­ρα. Το άσυ­λο του δό­θη­κε, όμως πί­σω στο Λέ­νιν­γκραντ εί­χε αφή­σει τη γυ­ναί­κα και τον γιο του. Την επό­με­νη μέ­ρα ήταν η οι­κο­γέ­νεια ενός προ­δό­τη....

Πε­ρί­που την ίδια πε­ρί­ο­δο, ο 20χρο­νος τη δε­κα­ε­τία του ‘70 Ανα­τό­λι Κάρ­ποφ ήταν ένα από τα αγα­πη­μέ­να «παι­διά-θαύ­μα­τα» της Σο­βιε­τι­κής Ένω­σης. Στα χνά­ρια του Ταλ, του Μποτ­βί­νικ, του Σπά­σκι κι άλ­λων σπου­δαί­ων σκα­κι­στών της σο­βιε­τι­κής σχο­λής, ο Κάρ­ποφ άρ­χι­σε να κα­τα­κτά πα­γκό­σμιους τί­τλους από νω­ρίς. Το από­γειό του ήρ­θε τη δε­κα­ε­τία του ’70. Ύστε­ρα από ένα απί­στευ­το σε­ρί νι­κών σε πο­λυά­ριθ­μα τουρ­νουά, το 1975 προ­κρί­θη­κε στο Πα­γκό­σμιο Πρω­τά­θλη­μα για να αντι­με­τω­πί­σει τον Μπό­μπι Φί­σερ και να φέ­ρει πί­σω στη χώ­ρα του το πο­λυ­πό­θη­το τρό­παιο. Ο Φί­σερ αρ­νή­θη­κε να εμ­φα­νι­στεί κι έτσι ο Κάρ­ποφ ανα­κη­ρύ­χθη­κε Πα­γκό­σμιος Πρω­τα­θλη­τής άνευ αγώ­νος. Το γε­γο­νός αυ­τό φυ­σι­κά δεν τον άφη­σε ικα­νο­ποι­η­μέ­νο. Το 1978 κλή­θη­κε να αντι­με­τω­πί­σει για τον τί­τλο του πα­γκό­σμιου πρω­τα­θλή­τη τον «απο­στά­τη» και «προ­δό­τη» Κορ­τσ­νόι. Ήταν μια ήταν ιδιαί­τε­ρα ση­μα­ντι­κή ανα­μέ­τρη­ση για τον νε­α­ρό Ανα­τό­λι, ο οποί­ος ήθε­λε επι­τέ­λους να απο­δεί­ξει ότι αξί­ζει πραγ­μα­τι­κά τον τί­τλο του....

Ο Ανα­τό­λι Κάρ­ποφ to 1967 Πη­γή ει­κό­νας: Wikimedia Commons...

Το μωβ για­ούρ­τι, τα μαύ­ρα γυα­λιά, οι γιό­γκι και ο υπνω­τι­στής

Ο αγώ­νας θα γι­νό­ταν στις Φι­λιπ­πί­νες και νι­κη­τής θα κρι­νό­ταν αυ­τός που θα κα­τά­φερ­νε να κερ­δί­σει έξι παρ­τί­δες. Η διορ­γά­νω­ση φά­νη­κε ότι θα εί­ναι επει­σο­δια­κή πριν ακό­μα αρ­χί­σει. Ο Βί­κτορ Κορ­τσ­νόι ζή­τη­σε να αγω­νι­στεί με τη ση­μαία της Ελ­βε­τί­ας, όπου και κα­τοι­κού­σε τους τε­λευ­ταί­ους μή­νες, αλ­λά οι Σο­βιε­τι­κοί ενα­ντιώ­θη­καν. Τό­τε, ζή­τη­σε να παί­ξει με μία λευ­κή ση­μαία που να γρά­φει «άπα­τρις», πρό­τα­ση την οποία δέ­χθη­καν. Οι διορ­γα­νω­τές, ωστό­σο, απο­φάν­θη­καν ότι οι μό­νες επι­τρε­πό­με­νες ση­μαί­ες στην αί­θου­σα θα ήταν αυ­τές των Φι­λιπ­πί­νων, της Σο­βιε­τι­κής Ένω­σης και της FIDE (Σκα­κι­στι­κή Ομο­σπον­δία). Ο Κορ­τσ­νόι ζή­τη­σε επί­σης να φέ­ρει τη δι­κή του κα­ρέ­κλα στην αί­θου­σα, πράγ­μα που δεν έβρι­σκε σύμ­φω­νο τον Κάρ­ποφ. Μά­λι­στα, προς απο­φυ­γή πε­ρι­στα­τι­κών πα­ρό­μοιων με αυ­τών της ανα­μέ­τρη­σης Φί­σερ-Σπά­σκι, που εί­χε προη­γη­θεί 7 χρό­νια νω­ρί­τε­ρα, οι διορ­γα­νω­τές δέ­χθη­καν να εξε­τά­σουν την κα­ρέ­κλα με ακτί­νες x–ray στο κο­ντι­νό νο­σο­κο­μείο της πό­λης, προ­κει­μέ­νου να σι­γου­ρευ­τούν ότι δεν υπήρ­χαν εν­σω­μα­τω­μέ­νες ηλε­κτρο­νι­κές συ­σκευ­ές. Με­τά από πολ­λές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις και κα­πρί­τσια τα­κτι­κής ο αγώ­νας ξε­κί­νη­σε....

Το πρώ­το θέ­μα που προ­έ­κυ­ψε εί­ναι ένα για­ούρ­τι. Ο Κορ­τσ­νόι έκα­νε έντο­να πα­ρά­πο­να για το μωβ χρώ­μα του για­ουρ­τιού του αντι­πά­λου του, ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι πρό­κει­ται για κά­ποιο κω­δι­κο­ποι­η­μέ­νο μή­νυ­μα. Ο διαι­τη­τής δεν συμ­με­ρί­στη­κε την άπο­ψη του Ρώ­σου «απο­στά­τη» κι ο αγώ­νας συ­νε­χί­στη­κε. Αυ­τή ήταν, άλ­λω­στε, μό­νο η αφορ­μή για να ηλε­κτρι­στεί ακό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο η ήδη τε­τα­μέ­νη ατμό­σφαι­ρα....

O Βί­κτορ Κορ­τσ­νόι Πη­γή ει­κό­νας: Wikimedia Commons...

Ο Κάρ­ποφ εί­χε φέ­ρει μα­ζί του στις Φι­λιπ­πί­νες μια πο­λυά­ριθ­μη ομά­δα αν­θρώ­πων για να τον βοη­θά στην προ­ε­τοι­μα­σία του. Ανά­με­σά τους ήταν και ο Vladimir Zukhar, ένας απο­κα­λού­με­νος ψυ­χο­λό­γος-υπνω­τι­στής που βρι­σκό­ταν στο κοι­νό κα­θ’ όλη τη διάρ­κεια των παρ­τί­δων. Ο Κορ­τσ­νόι δια­μαρ­τυ­ρή­θη­κε έντο­να ότι ο Zukhar τον κοι­τά­ει συ­νε­χώς στα μά­τια προ­σπα­θώ­ντας να τον υπνω­τί­σει. Οι διορ­γα­νω­τές και πά­λι, αρ­νή­θη­καν να του απα­γο­ρεύ­σουν την εί­σο­δο στο χώ­ρο κι έτσι ο 47χρο­νος γκραν μετρ πή­ρε τα δι­κά του μέ­τρα. Άρ­χι­σε να παί­ζει φο­ρώ­ντας μέ­σα στην αί­θου­σα με­γά­λα μαύ­ρα γυα­λιά ηλί­ου έτσι ώστε να μην επι­δρούν πά­νω του οι πρα­κτι­κές του Zukhar. Τώ­ρα ήταν η σει­ρά του νε­α­ρού Ρώ­σου να αντι­δρά­σει. Ισχυ­ρί­στη­κε ότι η αντα­νά­κλα­ση του φω­τός στα γυα­λιά του αντι­πά­λου του τον απο­συ­ντό­νι­ζε και απαί­τη­σε να μη τα φο­ρά­ει. Η ανα­μέ­τρη­ση φαι­νό­ταν να έγερ­νε υπέρ του Κάρ­ποφ. Εί­χαν ήδη παι­χτεί 27 παρ­τί­δες και το σκορ ήταν 5-2, με δε­δο­μέ­νο ότι οι υπό­λοι­πες 20 εί­χαν λή­ξει ισό­πα­λες. Σύμ­φω­να με τους κα­νο­νι­σμούς, λοι­πόν, χρεια­ζό­ταν μό­νο μία νί­κη για να κα­τα­κτή­σει τον πα­γκό­σμιο τί­τλο. Υπό αυ­τό το πρί­σμα και ενο­χλη­μέ­νος που οι εκ­κλή­σεις του πε­ρί δό­λου αγνο­ού­νταν, ο Βί­κτορ Κορ­τσ­νόι κά­λε­σε δύο γνω­στούς Αμε­ρι­κα­νούς γιό­γκι, οι οποί­οι θα τον βοη­θού­σαν να χα­λα­ρώ­σει και να μην επη­ρε­ά­ζε­ται από εξω­γε­νείς πα­ρά­γο­ντες. Πράγ­μα­τι, απροσ­δό­κη­τα, στις 4 παρ­τί­δες που ακο­λού­θη­σαν, ση­μεί­ω­σε 3 νί­κες, δια­μορ­φώ­νο­ντας το σκορ σε 5-5. Σε αυ­τό το ση­μείο, εί­χαν φτά­σει στην 31η παρ­τί­δα. Αν έφερ­ναν ισο­πα­λία θα συ­νε­χι­ζό­ταν η αγω­νία. Ωστό­σο, ο Ανα­τό­λι Κάρ­ποφ ση­μεί­ω­σε την 6η του νί­κη στην επό­με­νη κιό­λας παρ­τί­δα και πα­νη­γυ­ρι­κά ανα­κη­ρύ­χθη­κε ο νέ­ος Πα­γκό­σμιος Πρω­τα­θλη­τής. Ως έν­δει­ξη δια­μαρ­τυ­ρί­ας, ο Κορ­τσ­νόι αρ­νή­θη­κε να υπο­γρά­ψει το απο­τέ­λε­σμα. Έφυ­γε, μά­λι­στα, χω­ρίς να πα­ρα­λά­βει το χρη­μα­τι­κό έπα­θλο που του ανα­λο­γού­σε....

---

ΠΗ­ΓΗ : https://​www.​mixanitouxronou.​gr/​