Η δια­δρο­μή προς τον προ­ο­ρι­σμό δεν εί­ναι πο­τέ ευ­θεία. Για να φτά­σου­με στο χει­μα­διό περ­νά­με στρο­φές, κα­κο­τρά­χα­λα εδά­φη, έχου­με απώ­λειες… Επι­πλέ­ον χρειά­ζε­ται να χεις προ­νο­ή­σει, πά­ντα να έχεις μα­ζί σου και λί­γο πα­στό κρέ­ας.

Άσε πί­σω το πα­ρελ­θόν. Αν σου φά­ει ο λύ­κος την κα­τσί­κα την έφα­γε, δεν μπο­ρείς να κά­νεις τί­πο­τα γι αυ­τό. Απλά την επό­με­νη φο­ρά φρό­ντι­σε να εί­σαι πιο προ­σε­κτι­κός.

Μην κε­φα­λαιο­ποιείς πολ­λά, μην γί­νε­σαι σπαγ­γο­ρα­μέ­νος. Μην ανα­βάλ­λεις την από­λαυ­ση της χα­ράς για το μέλ­λον. Κά­ντο τώ­ρα, όσο εί­σαι ακό­μα νέ­ος. Κά­νε την σκλη­ρή ερ­γα­σία σου να αξί­ζει ακό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο.

Αγω­νί­σου, πά­λε­ψε. Εσύ εί­σαι ο μο­να­δι­κός υπεύ­θυ­νος για τον εαυ­τό σου. Μην εί­σαι φυ­γό­πο­νος, μην πε­ρι­μέ­νεις να κά­νουν στο κο­πά­δι σου όλη τη δου­λειά τα σκυ­λιά.

Διεκ­δί­κη­σε τον σε­βα­σμό που σου αξί­ζει, μην αφή­νεις τους άλ­λους να σε πα­τά­νε . Βά­λε όρια, βά­λε φρά­χτες, προ­στά­τε­ψε τα ζώα σου.

Μα­κά­ριοι αυ­τοί που κά­νουν λά­θη. Σφά­λε. Εμπει­ρί­ες ονο­μά­ζου­με τις καρ­πα­ζιές που έχου­με φά­ει στη ζωή μας, απλά τους δώ­σα­με ένα πιο εύ­η­χο όνο­μα. Και μην ξε­χνάς ότι δεν έχει με­γά­λη ση­μα­σία ποιος ήσουν μέ­χρι χθες. Ξε­κί­να σή­με­ρα κι όρι­σε με τις πρά­ξεις σου, αυ­τό που θα γί­νεις από δω και πέ­ρα...

Μά­θε να συγ­χω­ρείς .... τον εαυ­τό σου πρώ­τα. Άσε τις ενο­χές, δεν έχεις χρό­νο γι αυ­τές

Μα­κά­ριοι αυ­τοί που αμ­φι­σβη­τούν. Μην αφή­νεις τη ζωή σου να κα­τα­δυ­να­στεύ­ε­ται από δόγ­μα­τα. Θυ­μή­σου ότι αν κά­ποιοι δεν αμ­φι­σβη­τού­σαν πα­γιω­μέ­νες γνώ­σεις η αν­θρω­πό­τη­τα θα κα­τοι­κού­σε ακό­μη σε σπη­λιές. Φίλ­τρα­ρε την πλη­ρο­φο­ρία, γί­νε σκε­πτι­κι­στής, σκέ­ψου κρι­τι­κά, σκέ­ψου ορ­θο­λο­γι­κά, ανα­θε­ώ­ρη­σε. Δεν εί­δες νε­ράι­δες και στοι­χειά στο δά­σος, μό­νο λύ­κους.

Να εί­σαι προ­σε­κτι­κός. Να πα­ρα­τη­ρείς τους άλ­λους . Κοί­τα­ζε τους στα μά­τια. Αν δεν το δεί­χνει η γί­δα, το δεί­χνει το κέ­ρα­τό της.

Η ζωή εί­ναι το τα­ξί­δι, όχι ο προ­ο­ρι­σμός. Και εί­ναι πο­λύ­τι­μη. Η προη­γού­με­νη λέ­ξη που διά­βα­σες εί­ναι ήδη πα­ρελ­θόν

Μη συμ­βου­λεύ­εις διαρ­κώς τους νέ­ους, εί­ναι χά­σι­μο χρό­νου. Δεν υπάρ­χει τρό­πος να τους δι­δά­ξεις τον πό­νο και τη δυ­στυ­χία, μό­νο η εμπει­ρία θα το κά­νει βα­σα­νι­στι­κά.

Τα­ξί­δε­ψε! Τα τα­ξί­δια εί­ναι από τις εμπει­ρί­ες που μέ­νουν.

Βγες έξω Δο­κί­μα­σε! Γεύ­σου, ρού­φη­ξε άπλη­στα ει­κό­νες. Άφη­σε τις αι­σθή­σεις σου ελεύ­θε­ρες

Εκ­θέ­σου, αφέ­σου, τσα­λα­κώ­σου, χά­σε τον έλεγ­χο που και που. Κι όχι μό­νο τον έλεγ­χο του εαυ­τού σου, αλ­λά και τον έλεγ­χο σε σχέ­ση με άλ­λους. Αρ­κε­τά απο­μο­νώ­θη­κες στην στην κα­λύ­βα σου στο χει­μα­διό, φτά­νει όμως, βγες έξω όταν γυ­ρί­σεις

Ξα­να­βρές τους φί­λους και τη συ­ντρο­φι­κό­τη­τα

Μην προ­σπα­θείς να ελέγ­ξεις τους άλ­λους. Έτσι θα κα­τα­δι­κά­σεις στο άγ­χος και τη δυ­στυ­χία όχι μό­νο τον εαυ­τό σου, αλ­λά κι αυ­τούς που προ­σπα­θείς να ελέγ­ξεις. Άσε τους άλ­λους να ζή­σουν και ζή­σε για τον εαυ­τό σου. Άσε τ άλ­λα κο­πά­δια στους βο­σκούς τους, κοί­τα το δι­κό σου.

Η ζωή δεν εί­ναι δί­καιη - Το σύ­μπαν δεν σου οφεί­λει κα­μιά πα­ρη­γο­ριά και το σί­γου­ρο εί­ναι ότι στο τέ­λος της δια­δρο­μής εσύ πε­θαί­νεις. Γρη­γο­ρή­σαι

Να έχεις ισορ­ρο­πία. Ν απο­λαμ­βά­νεις το φα­γη­τό και το πο­τό σου. Να μην ξε­χνάς ότι οι φτω­χοί του πλα­νή­τη περ­πα­τούν χι­λιό­με­τρα για την κα­θη­με­ρι­νή τους τρο­φή, ενώ οι πλού­σιοι περ­πα­τούν χι­λιό­με­τρα για να τη χω­νέ­ψουν.

Απ όλους έχεις να κερ­δί­σεις κά­τι. Μά­θε από τους γύ­ρω σου. Γί­νε παι­δί με τα παι­διά, παί­ξε μα­ζί τους αλ­λά πή­γαι­νε και στο κα­φε­νείο να μι­λή­σεις με τους γέ­ρους. Κά­τι έχει να σου πει η συσ­σω­ρευ­μέ­νη εμπει­ρία τους.

Μην τα παίρ­νεις όλα τοις με­τρη­τοίς. Μην παίρ­νεις τα πά­ντα σο­βα­ρά Πι­θα­νόν υπερ­βάλ­λεις στο σή­με­ρα. Αυ­τό που σε ενο­χλεί ή φο­βά­σαι τώ­ρα, το πιο πι­θα­νό εί­ναι αύ­ριο να το κρί­νεις ανού­σιο ή χλια­ρό. Προ­σπά­θη­σε να δεις τον εαυ­τό σου από από­στα­ση, ρί­ξε μια μα­τιά στη θέα του κο­πα­διού σου από το λό­φο

Έχε υπο­μο­νή. Οι κα­τσί­κες δεν γεν­νούν κά­θε μή­να. Αλ­λά όταν συμ­βεί πρέ­πει να σαι πα­ρών και σε χρειά­ζο­νται

Μά­λω­σε κα­μιά φο­ρά με τη σύ­ντρο­φό σου αν χρεια­στεί, δεν εί­ναι τρο­με­ρό, άφη­σε τα συ­ναι­σθή­μα­τα να εκτο­νω­θούν. Κά­νε απο­συ­μπί­ε­ση στο θυ­μό. Η φω­τιά με­ρι­κές φο­ρές εί­ναι ευ­ερ­γε­τι­κή. Αν κα­εί μια πε­ριο­χή με πουρ­νά­ρια ή ξε­ρό­χορ­τα , η άνοι­ξη πά­λι θα δώ­σει νε­α­ρή βλά­στη­ση, εκλε­κτή τρο­φή για τις γί­δες και τα μι­κρά τους. Πρό­σε­χε όμως, τα λό­για που θα ει­πω­θούν δεν τα ξα­να­μα­ζεύ­εις. Πρό­σε­χε τι θα φά­νε οι γί­δες σου, δεν ξέ­ρουν να ξε­χω­ρί­ζουν. Αν αυ­τά που θα φά­νε εί­ναι τα βλα­στά­ρια δέ­ντρων, το δά­σος δεν ξα­να­γί­νε­ται, ο τό­πος θα μεί­νει χέρ­σος... Πό­τε δεν θα υπάρ­ξει ιδα­νι­κή στιγ­μή, πο­τέ οι συν­θή­κες και οι κα­τα­στά­σεις δεν θα εί­ναι ιδα­νι­κές. Ξε­κί­να από εδώ που βρί­σκε­σαι τώ­ρα! Μην ανα­βάλ­λεις.

Να εί­σαι ευ­γε­νι­κός. Ένα πρό­σω­πο που χα­μο­γε­λά κα­θρε­φτί­ζει ανά­λο­γη συ­μπε­ρι­φο­ρά. Κά­νε δώ­ρα. Ακό­μη και το δώ­ρο ενός κα­λού λό­γου εί­ναι ση­μα­ντι­κό. Να φέ­ρε­σαι κα­λά στους ηλι­κιω­μέ­νους, σε λί­γο θα σαι σαν αυ­τούς. Να φέ­ρε­σαι κα­λά και στα ζώα, αυ­τά δεν κρα­τά­νε κα­κία, δεν ζη­λεύ­ουν, δεν έχουν εμ­μο­νές ού­τε εγω­ι­σμό. Συγ­χω­ρούν, και μά­λι­στα χω­ρίς όριο.

Αν ξέ­ρεις γράμ­μα­τα διά­βα­σε! Αυ­τοί που δια­βά­ζουν ζουν επι­πλέ­ον ζω­ές. Όχι μό­νο τη δι­κή τους αλ­λά κι όλων αυ­τών που μπή­καν στη θέ­ση τους

Τόλ­μη­σε, ο φό­βος σε κρα­τά δε­μέ­νο αλ­λά δεν εί­ναι πραγ­μα­τι­κός, απλά προ­έρ­χε­ται από το άγνω­στο που δεν βρί­σκε­ται στο κε­φά­λι σου.

Μην δέ­νε­σαι με τα πράγ­μα­τα. Η ζωή εί­ναι σαν τη δια­δρο­μή του χει­μα­διού και το τα­γά­ρι. Όσο πε­ρισ­σό­τε­ρο το γε­μί­ζεις, τό­σο πιο δύ­σκο­λα θα περ­πα­τάς. Πά­ρε τ' απα­ραί­τη­τα, το κο­πά­δι προ­χω­ρά, δεν θα σε πε­ρι­μέ­νει αν κα­θη­λω­θείς από πράγ­μα­τα βα­ριά κι ασή­κω­τα. Πέ­τα τα , απο­δε­σμεύ­σου, νιώ­σε πιο ευ­έ­λι­κτος κι ελεύ­θε­ρος.

---

Γιώρ­γο­ςΓιώ­της

Αντι­κλεί­δι, 25 συμ­βου­λές ζω­ής από ένα γε­ρο­βο­σκό