Ο Βα­σί­λης Λο­γο­θε­τί­δης έπαι­ξε σε πά­νω από 300 πα­ρα­στά­σεις και πέ­θα­νε μό­νος του στο σπί­τι. Για­τί δεν πα­ντρεύ­τη­κε πο­τέ τη Λι­βυ­κού. Στην κη­δεία του τον απο­χαι­ρέ­τη­σαν 50.000 άν­θρω­ποι...

Ο Βα­σί­λης Λο­γο­θε­τί­δης ήταν από τους πιο αγα­πη­τούς κω­μι­κούς του θε­ά­τρου και του κι­νη­μα­το­γρά­φου.

Γεν­νή­θη­κε στο Μυ­ριό­φυ­το της Ανα­το­λι­κής Θρά­κης το 1898 και το 1915 απο­φοί­τη­σε από το πε­ρί­φη­μο Ζω­γρά­φειο Γυ­μνά­σιο της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης. Το 1918 ήρ­θε στην Αθή­να και την επό­με­νη χρο­νιά εντά­χθη­κε στο δυ­να­μι­κό του θιά­σου της Μα­ρί­κας Κο­το­πού­λη. Κα­τά τη διάρ­κεια της κα­ριέ­ρας του εμ­φα­νί­στη­κε μό­νο σε 12 κι­νη­μα­το­γρα­φι­κές ται­νί­ες, αλ­λά άφη­σε επο­χή με τις θε­α­τρι­κές του ερ­μη­νεί­ες. Συμ­με­τεί­χε σε πε­ρισ­σό­τε­ρες από 110 ελ­λη­νι­κές κω­μω­δί­ες και σε πά­νω από 200 ξέ­να θε­α­τρι­κά έρ­γα. Στις πε­ρισ­σό­τε­ρες εμ­φα­νί­σεις, παρ­τε­νέρ του ήταν η Ίλια Λι­βυ­κού, με την οποία υπήρ­ξαν ζευ­γά­ρι και στη ζωή, χω­ρίς όμως πο­τέ να πα­ντρευ­τούν. Οι δύο ηθο­ποιοί έζη­σαν ένα με­γά­λο έρω­τα, αλ­λά ο Βα­σί­λης Λο­γο­θε­τί­δης ήταν, κα­τά βά­ση, μο­να­χι­κός άν­θρω­πος....

texni1

“Στο θέ­α­τρο μπή­κε κα­τά τύ­χη. Όπως γρά­φει η Φί­νος Φίλμ, ο νε­α­ρός Λο­γο­θε­τί­δης εί­χε φύ­γει από την Κων­στα­ντι­νού­πο­λη με την κο­πέ­λα του, αφού οι γο­νείς τους βά­ζα­νε εμπό­δια στη σχέ­ση τους. Άστε­γοι και χω­ρίς χρή­μα­τα, βρή­καν κα­τα­φύ­γιο στον θί­α­σο Κο­το­πού­λη, που εκεί­νη την επο­χή ανα­ζη­τού­σε ηθο­ποιούς! Έμει­νε εκεί για πε­ρί­που 30 χρό­νια…..”

Ο Βα­σί­λης Λο­γο­θε­τί­δης, όταν βρι­σκό­ταν στη σκη­νή, σκόρ­πι­ζε το γέ­λιο με μία και μό­νο γκρι­μά­τσα. Ο κό­σμος τον αγα­πού­σε ιδιαί­τε­ρα επει­δή, όπως έγρα­ψε ο Ι.Μ. Πα­να­γιω­τό­που­λος, «υπήρ­ξε ο άν­θρω­πος του λα­ού, που ένιω­σε τον λαό και που έπαι­ξε για τον λαό». ...

Στη ζωή του όμως δεν ήταν κοι­νω­νι­κός. Δεν πα­ντρεύ­τη­κε, ού­τε απέ­κτη­σε παι­διά και τα τε­λευ­ταία χρό­νια της ζω­ής του, έμε­νε μό­νος του στο Πα­λιό Φά­λη­ρο....

Τα δύο του αδέλ­φια ζού­σαν μα­κριά. Η αδελ­φή του στην Αμε­ρι­κή και ο αδελ­φός του στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη, όπου πέ­ρα­σε τα παι­δι­κά του χρό­νια και ο ίδιος. Όσοι τον έζη­σαν, πε­ρι­γρά­φουν ένα μο­να­χι­κό άν­θρω­πο που απέ­φευ­γε τις κο­σμι­κές εμ­φα­νί­σεις και εί­χε αφιε­ρώ­σει τη ζωή του στο θέ­α­τρο. Οι γεί­το­νες του τον θυ­μού­νται να τρώ­ει κα­θη­με­ρι­νά μό­νος, σε εστια­τό­ριο της γει­το­νιάς του. Σε άλ­λο κεί­με­νό του, ο Ι.Μ. Πα­να­γιω­τό­που­λος εί­χε γρά­ψει για το Λο­γο­θε­τί­δη: «Η ώρα της πι­κρής μο­να­ξιάς κά­νει πιο αν­θρώ­πι­νη την άλ­λη ώρα, εκεί­νη του γέ­λιου»....

texni2“Μο­να­δι­κή πα­ρου­σία στο σπί­τι του ήταν η γυ­ναί­κα που έκα­νε τις οι­κια­κές δου­λειές. Αυ­τή τον βρή­κε νε­κρό στο μπά­νιο, την 20η Φε­βρουα­ρί­ου του 1960....”

Ο ξαφ­νι­κός θά­να­τος του ηθο­ποιού και η «πάν­δη­μος» κη­δεία του
Το από­γευ­μα της 20ης Φε­βρουα­ρί­ου, ο Λο­γο­θε­τί­δης ετοι­μα­ζό­ταν να πά­ει στο θέ­α­τρο, όπου πρω­τα­γω­νι­στού­σε στην πα­ρά­στα­ση «Ο τε­λευ­ταί­ος τί­μιος». Την ώρα που ξυ­ρι­ζό­ταν, έπα­θε καρ­δια­κή προ­σβο­λή. Η οι­κια­κή βοη­θός άκου­σε έναν ασυ­νή­θι­στο θό­ρυ­βο και έτρε­ξε στο μπά­νιο, όπου τον βρή­κε νε­κρό. Ο ηθο­ποιός τα τε­λευ­ταία χρό­νια αντι­με­τώ­πι­ζε πρό­βλη­μα με την καρ­διά του....

Πα­ρά τα προ­βλή­μα­τα με την καρ­διά του, συ­νέ­χι­ζε κα­νο­νι­κά τις θε­α­τρι­κές του εμ­φα­νί­σεις. Το τσι­γά­ρο πά­ντως το έκο­ψε...

Το 1957 εί­χε πά­θει έμ­φραγ­μα και πα­ρά τις συ­στά­σεις των για­τρών να μην κου­ρά­ζε­ται και να εί­ναι πο­λύ προ­σε­κτι­κός, συ­νέ­χι­ζε τις επαγ­γελ­μα­τι­κές του δρα­στη­ριό­τη­τες σαν να μην εί­χε συμ­βεί τί­πο­τα. Το μό­νο που έκα­νε ήταν να πε­ριο­ρί­σει το πο­τό και το κά­πνι­σμα. Τους τε­λευ­ταί­ους μή­νες της ζω­ής του, οι συ­νά­δελ­φοί του πα­ρα­τή­ρη­σαν ότι εί­χε χά­σει τη ζω­ντά­νια του και κου­ρα­ζό­ταν εύ­κο­λα, αλ­λά δεν τα πα­ρα­τού­σε. Το θέ­α­τρο απο­τε­λού­σε το δεύ­τε­ρο σπί­τι του. Λί­γο πριν από το μοι­ραίο, εί­χε εξο­μο­λο­γη­θεί στους φί­λους του ότι θα ήθε­λε να πε­θά­νει στο θέ­α­τρο. Έφυ­γε λί­γο πριν πά­ει εκεί. Η εί­δη­ση του θα­νά­του του βύ­θι­σε στο πέν­θος όχι μό­νο τους αν­θρώ­πους του θε­ά­τρου, αλ­λά και χι­λιά­δες κό­σμου, που αγα­πού­σε και θαύ­μα­ζε τον ηθο­ποιό. Ύστε­ρα από εντο­λή του τό­τε πρω­θυ­πουρ­γού Κων­στα­ντί­νου Κα­ρα­μαν­λή, η σο­ρός του τέ­θη­κε σε λαϊ­κό προ­σκύ­νη­μα και η κη­δεία του έγι­νε δη­μο­σία δα­πά­νη. Στο «τε­λευ­ταίο του τα­ξί­δι» συ­νό­δευ­σαν τον ηθο­ποιό 50.000 άτο­μα. ...

Η κη­δεία του με­τα­τρά­πη­κε σε λαϊ­κό προ­σκύ­νη­μα...

texni3

“Από τα εκα­το­ντά­δες στε­φά­νια που κα­τα­τέ­θη­καν στη μνή­μη του από πο­λι­τι­κούς, συ­να­δέλ­φους και φί­λους του, ξε­χώ­ρι­σε ένα που έγρα­φε: «Ανώ­νυ­μος θε­α­τής απ’ την πλα­τεία»....”

Το πλή­θος, που εί­χε γνω­ρί­σει τον ηθο­ποιό μέ­σα από τους ρό­λους του, χει­ρο­κρο­τού­σε δα­κρυ­σμέ­νο και οι εφη­με­ρί­δες έκα­ναν λό­γο για «δυ­σα­να­πλή­ρω­τη απώ­λεια»....

texni4

 Οι συ­νά­δελ­φοί του μί­λη­σαν με συ­γκι­νη­τι­κά λό­για για εκεί­νον....

Ντί­νος Ηλιό­που­λος: «Ο Λο­γο­θε­τί­δης υπήρ­ξε πα­ρά­δειγ­μα γεν­ναί­ου καλ­λι­τέ­χνη, που δε θέ­λη­σε να υπο­κύ­ψει αμα­χη­τί». Δη­μή­τρης Χορν: «Αν δεν υπήρ­χε το εμπό­διο της γλώσ­σας, θα εί­χε ανα­γνω­ρι­στεί από όλο τον κό­σμο ως ένας από τους με­γα­λύ­τε­ρους ηθο­ποιούς της επο­χής μας». Κά­ρο­λος Κουν: «Θρη­νώ τον θά­να­το του Λο­γο­θε­τί­δη και αι­σθά­νο­μαι να έφυ­γε κά­τι πο­λύ­τι­μο». Μαί­ρη Αρώ­νη: «Ξέ­ρω πως στη δι­κή μου νε­ό­τε­ρη γε­νιά δεν θα ξα­να­δού­με Λο­γο­θε­τί­δη. Δεν γεν­νιού­νται συ­χνά οι με­γά­λοι». Ο Βα­σί­λης Λο­γο­θε­τί­δης πέ­θα­νε μό­νος, αλ­λά η τε­λευ­ταία του δια­δρο­μή έγι­νε όπως του άξι­ζε. Με το χει­ρο­κρό­τη­μα του κοι­νού....


ΠΗ­ΓΗ: https://​www.​mixanitouxronou.​gr/&​amp;nbsp;