Μπο­ρεί να ακού­γε­ται ασή­μα­ντο, αλ­λά το περ­πά­τη­μα εί­ναι θαυ­μα­τουρ­γό. Αρ­κε­τές με­λέ­τες έχουν δεί­ξει ότι το περ­πά­τη­μα για του­λά­χι­στον 15 λε­πτά, ακό­μη και σε μέ­τριο ή χα­λα­ρό ρυθ­μό, ωφε­λεί τον εγκέ­φα­λο και το σώ­μα.
Η κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα σας εί­ναι γε­μά­τη υπο­χρε­ώ­σεις. Το γε­γο­νός αυ­τό κα­θι­στά δύ­σκο­λη την ενα­σχό­λη­ση σας με πράγ­μα­τα και συ­νή­θειες που θα σας ευ­χα­ρι­στού­σαν, όπως για πα­ρά­δειγ­μα ο αθλη­τι­σμός.

Δεν εί­ναι λί­γοι εκεί­νοι λοι­πόν που στρέ­φουν το εν­δια­φέ­ρον τους στο περ­πά­τη­μα ή αλ­λιώς βά­δι­σμα, κα­θώς πρό­κει­ται για μια από τις πιο εύ­κο­λες, ανέ­ξο­δες μορ­φές σω­μα­τι­κής άσκη­σης, που συμ­βά­λει στην κα­λή υγεία.

Αλ­λω­στε, όσες θερ­μί­δες κι αν «κά­ψε­τε» σε ένα έντο­νο πρό­γραμ­μα γυ­μνα­στι­κής όπως το κρό­σφιτ, το μυ­στι­κό για να χά­σε­τε κι­λά και πό­ντους εί­ναι η στα­θε­ρό­τη­τα και το βά­δι­σμα εί­ναι μια σω­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα που την προ­σφέ­ρει, αφού όλοι μπο­ρούν να το εντά­ξουν στο κα­θη­με­ρι­νό τους πρό­γραμ­μα, έστω κά­νο­ντας και μια μό­νο βόλ­τα.

Με­τά τη κα­τα­νά­λω­ση ενός γεύ­μα­τος, οι πε­ρισ­σό­τε­ροι ξα­πλώ­νου­με ή συ­νε­χί­ζου­με να εί­μα­στε κα­θι­σμέ­νοι στον κα­να­πέ βλέ­πο­ντας τη­λε­ό­ρα­ση, αγνο­ώ­ντας πό­σο κα­λό θα κά­να­με στον ορ­γα­νι­σμό αλ­λά και τη σι­λου­έ­τα μας αν ση­κω­νό­μα­σταν να κά­νου­με μια μι­κρή βόλ­τα.

Το περ­πά­τη­μα με­τά το φα­γη­τό, και ιδί­ως με­τά το βρα­δι­νό γεύ­μα, δεν μας βοη­θά μό­νο να κά­ψου­με αρ­κε­τές θερ­μί­δες ενερ­γο­ποιώ­ντας τον με­τα­βο­λι­σμό, αλ­λά βοη­θά και στην δια­δι­κα­σία της πέ­ψης, κά­νο­ντας τα όρ­γα­να του σώ­μα­τος να λει­τουρ­γούν κα­λύ­τε­ρα.

Μά­λι­στα, οι ερευ­νη­τές δια­πί­στω­σαν ότι το σύ­ντο­μο περ­πά­τη­μα με­τά το φα­γη­τό ήταν πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κό για τη μεί­ω­ση των επι­πέ­δων του σακ­χά­ρου συ­γκρι­τι­κά με έναν πε­ρί­πα­το 45 λε­πτών οποια­δή­πο­τε άλ­λη στιγ­μή της ημέ­ρας.

Δια­πι­στώ­θη­κε ότι μό­λις 10 λε­πτά περ­πά­τη­μα με­τά από ένα γεύ­μα οδή­γη­σαν σε κα­λύ­τε­ρο έλεγ­χο των επι­πέ­δων του σακ­χά­ρου στους δια­βη­τι­κούς ασθε­νείς.

Επι­πλέ­ον, έρευ­νες έχουν δεί­ξει ότι το περ­πά­τη­μα γύ­ρω στα 15-30 λε­πτά τη μέ­ρα σχε­τί­ζε­ται με την εκ­δή­λω­ση λι­γό­τε­ρο σο­βα­ρών εγκε­φα­λι­κών, σε σχέ­ση με τους αν­θρώ­πους που δεν ασκού­νται.

Ιδί­ως στους ενή­λι­κες ηλι­κί­ας 60 έως 88 ετών, το περ­πά­τη­μα για 30 λε­πτά τέσ­σε­ρις ημέ­ρες την εβδο­μά­δα για 12 εβδο­μά­δες, ενί­σχυ­σε τη μνή­μη.

Οι ερευ­νη­τές βρή­καν ότι τα ηλι­κιω­μέ­να άτο­μα που δια­τρέ­χουν αυ­ξη­μέ­νο κίν­δυ­νο να εκ­δη­λώ­σουν δια­βή­τη τύ­που 2 πε­τυ­χαί­νουν κα­λύ­τε­ρο έλεγ­χο του σακ­χά­ρου τους χά­ρη σε έναν πε­ρί­πα­το 15 λε­πτών με­τά το γεύ­μα τους.

Για­τί όμως να προ­τι­μή­σου­με το περ­πά­τη­μα με­τά το φα­γη­τό και όχι κά­ποια άλ­λη μορ­φή άσκη­σης; Σύμ­φω­να με τους ει­δι­κούς, η άσκη­ση με­τά από ένα γεύ­μα πρέ­πει να εί­ναι σύ­ντο­μη και ήπια, κα­θώς σε δια­φο­ρε­τι­κή πε­ρί­πτω­ση θα έχει πι­θα­νώς τα αντί­θε­τα απο­τε­λέ­σμα­τα από τα επι­θυ­μη­τά, όπως για πα­ρά­δειγ­μα να κα­θυ­στε­ρή­σει την πέ­ψη.