Ιπ­πο­κρά­της: Αυ­το­ά­νο­σα νο­σή­μα­τα
Το σώ­μα μας εί­ναι ένα θείο δώ­ρο, εί­ναι μια τέ­λεια δη­μιουρ­γία γε­μά­τη σο­φία και αγά­πη, εί­ναι μια μι­κρο­γρα­φία όλου του σύ­μπα­ντος. Ο Ιπ­πο­κρά­της έλε­γε ότι κά­θε νό­σος ξε­κι­νά πρώ­τα από την ψυ­χή και με­τά κα­τα­λή­γει στο σώ­μα. Και πριν απο­φα­σί­σου­με ποια θε­ρα­πεία θα ακο­λου­θή­σου­με για το σώ­μα, πρέ­πει πρώ­τα να έχου­με θε­ρα­πεύ­σει το τραύ­μα της ψυ­χής.

Τα κύτ­τα­ρά μας λει­τουρ­γούν με νοη­μο­σύ­νη, ευ­φυ­ΐα και πνευ­μα­τι­κό­τη­τα εκεί εί­ναι κα­τα­γε­γραμ­μέ­να τα πά­ντα, όλα όσα εί­μα­στε, όλα όσα έχου­με, όλη η μο­να­δι­κό­τη­τα της ύπαρ­ξής μας κα­τοι­κεί εκεί. Όταν το συ­νει­δη­το­ποι­ή­σου­με μπο­ρού­με να κά­νου­με τε­ρά­στιες αλ­λα­γές, αρ­χι­κά στην υγεία μας αλ­λά και σε όλη την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που ζού­με. Το αν­θρώ­πι­νο σώ­μα έχει ανά­γκη από σω­μα­τι­κή άσκη­ση, την κα­τάλ­λη­λη για τον κα­θέ­να δια­τρο­φή, απο­το­ξί­νω­ση, την θε­ρα­πευ­τι­κή επα­φή με τη φύ­ση και πά­νω από όλα αγά­πη.
Τα πά­ντα μας προ­σφέ­ρο­νται σε αφθο­νία όταν επι­λέ­ξου­με τη φυ­σι­κή φρο­ντί­δα και εί­μα­στε συ­νει­δη­τοί σε αυ­τά που τρώ­με, η γη πα­ρέ­χει όλα τα αγα­θά για να θε­ρα­πευ­τεί το σώ­μα.
«Ψυ­χής γαρ όρ­γα­νον το σώ­μα». (Ιπ­πο­κρά­της)
Εί­ναι τρα­γι­κό σή­με­ρα να μην γνω­ρί­ζου­με καν την τε­ρά­στια δύ­να­μη της ψυ­χι­κής μας κα­τά­στα­σης αλ­λά και των σκέ­ψε­ων που προ­έρ­χο­νται από αυ­τήν, και πως ακρι­βώς λει­τουρ­γεί όλο αυ­τό και επη­ρε­ά­ζει το σώ­μα μας. Μό­νο τα τε­λευ­ταία χρό­νια η σύγ­χρο­νη ια­τρι­κή άρ­χι­σε να με­λε­τά και να απο­δέ­χε­ται την επί­δρα­ση των σκέ­ψε­ων στην υγεία μας.
Έχει απο­δει­χθεί πλέ­ον ότι ανά­λο­γα με τον τύ­πο των σκέ­ψε­ων μας ο εγκέ­φα­λος μας κά­νει και ανά­λο­γες συ­νά­ψεις, στέλ­νο­ντας τα ανά­λο­γα μη­νύ­μα­τα-εντο­λές στα κύτ­τα­ρα μας.
Για πα­ρά­δειγ­μα σε έναν άν­θρω­πο που εί­ναι μό­νι­μα δυ­στυ­χι­σμέ­νος ή κα­τα­θλι­πτι­κός το σώ­μα του βρί­σκε­ται σε συ­νε­χή άμυ­να με απο­τέ­λε­σμα να επι­τί­θε­ται στα ίδια του τα κύτ­τα­ρα. Τα λε­γό­με­να αυ­το­ά­νο­σα νο­σή­μα­τα εί­ναι δη­μιουρ­γί­ες του ίδιου του σώ­μα­τος που προ­σπα­θεί να κα­τα­πο­λε­μή­σει την δυ­στυ­χία του εαυ­τού του.
Μη γνω­ρί­ζο­ντας μέ­χρι σή­με­ρα το για­τί γί­νε­ται αυ­τό, το εί­χαν απο­δώ­σει σε κλη­ρο­νο­μι­κούς πα­ρά­γο­ντες ή σε άγ­χος. Που βέ­βαια αυ­τό που “κλη­ρο­νο­μεί­ται” από τον ασθε­νή γο­νέα εί­ναι το ψυ­χι­κό του πρό­βλη­μα πού πο­λύ εύ­κο­λα μπο­ρεί να “ενα­πο­θέ­σει” στο παι­δί του.
Τα παι­διά εί­ναι πά­ντα ο εύ­κο­λος στό­χος για έναν προ­βλη­μα­τι­κό γο­νέα. Για­τί εί­ναι πά­ντα ανοι­χτά σε εκεί­νον και του έχουν από­λυ­τη εμπι­στο­σύ­νη, με απο­τέ­λε­σμα εκεί­νος να ξε­φορ­τώ­νει πά­νω τους όλα του τα ψυ­χο­λο­γι­κά προ­βλή­μα­τα, τις ανα­σφά­λειες και την δυ­στυ­χία του, με απο­τέ­λε­σμα τα παι­διά να ανα­πτύσ­σουν ακρι­βώς το ίδιο μο­τί­βο. Και αυ­τό το ονο­μά­ζου­με κλη­ρο­νο­μι­κό­τη­τα……
Ο άλ­λος με­γά­λος “ένο­χος” το άγ­χος, μας επη­ρε­ά­ζει αρ­νη­τι­κά προ­κα­λώ­ντας υπερ­βο­λι­κή έκ­κρι­ση κορ­τι­ζό­λης στον εγκέ­φα­λο με απο­τέ­λε­σμα να έχου­με μό­νι­μο αί­σθη­μα της ανα­σφά­λειας, και την πε­ποί­θη­ση ότι τί­πο­τα δεν θα πά­ει κα­λά.
Και φυ­σι­κά, δεν πά­ει εφό­σον οι ίδιοι βά­ζου­με σε άμε­ση εφαρ­μο­γή το κα­τα­στρο­φι­κό, από­λυ­τα δι­κό μας δη­μιούρ­γη­μα, που ονο­μά­σα­με “ο νό­μος του Μέρ­φι”. Για να εκ­δη­λω­θεί όμως ένα νό­ση­μα αυ­το­ά­νο­σο ή μη, χρειά­ζε­ται ένα ισχυ­ρό υπό­βα­θρο.
Συ­νή­θως οι άν­θρω­ποι που εκ­δη­λώ­νουν χρό­νια νο­σή­μα­τα φέ­ρουν πο­λύ ισχυ­ρά ψυ­χι­κά τραύ­μα­τα που πολ­λές φο­ρές (αλ­λά όχι πά­ντα) δεν τα θυ­μού­νται καν. Υπάρ­χουν μέ­σα στον υπο­συ­νεί­δη­το νου ενώ ο συ­νει­δη­τός έχει μπλο­κά­ρει την συ­γκε­κρι­μέ­νη μνή­μη.
Επί­σης αι­τία εκ­δή­λω­σης της νό­σου μπο­ρεί να εί­ναι ένα πο­λύ ισχυ­ρό συ­ναι­σθη­μα­τι­κό σοκ, ή ένα έντο­να αρ­νη­τι­κό συ­ναί­σθη­μα και σ’αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις το νό­ση­μα εμ­φα­νί­ζε­ται άμε­σα.
Κά­θε αρ­νη­τι­κή σκέ­ψη ρί­χνει το βιο­μα­γνη­τι­κό-ηλε­κτρι­κό φορ­τίο του κυτ­τά­ρου κά­τω από τα 50 μι­λι­βόλτ, με άρι­στο τα 85 με 100. Αν μεί­νει έτσι κά­ποιες μέ­ρες γί­νε­ται νό­σος ενώ αν συ­νε­χι­στεί για με­γά­λο χρο­νι­κό διά­στη­μα λό­γω συ­νε­χό­με­νων αρ­νη­τι­κών αι­σθη­μά­των και αρ­νη­τι­κών σκέ­ψε­ων και διά­θε­σης, με­τα­τρέ­πε­ται σε χρό­νιο νό­ση­μα.
Σή­με­ρα υπάρ­χουν ομά­δες σε με­γά­λα πα­νε­πι­στή­μια ανά τον κό­σμο που με­λε­τούν όλο αυ­τό το κομ­μά­τι. Και όποιος ανα­τρέ­ξει σε αξιό­πι­στα ια­τρι­κά πε­ριο­δι­κά του εξω­τε­ρι­κού βρί­σκει δη­μο­σιευ­μέ­να απο­τε­λέ­σμα­τα που απο­δει­κνύ­ουν ακρι­βώς αυ­τό. Ότι όλες τις ασθέ­νειες εμείς τις δη­μιουρ­γού­με, για­τί με κά­ποιο τρό­πο χρειά­ζε­ται να απο­φορ­τι­στού­με από όλον αυ­τό τον αρ­νη­τι­σμό που κου­βα­λά­με μέ­σα μας. Οπό­τε σω­μα­το­ποιού­με το πρό­βλη­μα και το κά­νου­με ασθέ­νεια.
Το θε­τι­κό και πο­λύ ελ­πι­δο­φό­ρο εί­ναι ότι αρ­χί­ζουν σι­γά σι­γά να βγαί­νουν νέ­οι για­τροί με ανοι­χτά μυα­λά, (για­τί εί­ναι απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση να έχουν ανοι­χτά μυα­λά για μπο­ρέ­σουν να ξε­φύ­γουν από τον ια­τρι­κό δογ­μα­τι­σμό), που αντι­με­τω­πί­ζουν πλέ­ον τον ασθε­νή ολι­στι­κά συν­δυά­ζο­ντας την κλασ­σι­κή ια­τρι­κή με της εναλ­λα­κτι­κές θε­ρα­πεί­ες.
Σή­με­ρα πά­ρα πολ­λά νο­σο­κο­μεία της Γερ­μα­νί­ας έχουν επί­ση­μα ηχο­θε­ρα­πευ­τές που ασκούν την μέ­θο­δο Peter Hess με εξαι­ρε­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα σε αν­θρώ­πους με εγκε­φα­λι­κά, σκλή­ρυν­ση κα­τά πλά­κας, μυο­σκε­λε­τι­κά προ­βλή­μα­τα, αν­θρώ­πους με εγκε­φα­λι­κή πα­ρά­λυ­ση και ένα σω­ρό άλ­λα.
Όπως επί­σης αρ­κε­τά νο­σο­κο­μεία επι­τρέ­πουν σε ενερ­γεια­κούς ψυ­χο­λό­γους και θε­ρα­πευ­τές να έρ­χο­νται και να εφαρ­μό­ζουν τις τε­χνι­κές τους σε ασθε­νείς μέ­σα στο νο­σο­κο­μείο.
Θα τολ­μή­σω να πω ότι εί­ναι στο χέ­ρι μας να μην νο­σού­με πια, αρ­κεί να δού­με την αλή­θεια κα­τά­μα­τα δί­χως να κρυ­βό­μα­στε πί­σω από το δά­χτυ­λο μας.
Ότι δη­μιουρ­γού­με μπο­ρού­με και να το ανα­στεί­λου­με.
Μπο­ρεί να ακού­γε­ται πε­ρί­πλο­κο αλ­λά στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εί­ναι απλό και με­γα­λειώ­δες. Όσοι το έχουν κά­νει δεν εί­ναι υπε­ράν­θρω­ποι, εί­ναι απλοί άν­θρω­ποι που απο­φά­σι­σαν συ­νει­δη­τά να μην νιώ­θουν και να μην εί­ναι πια άρ­ρω­στοι.
Ο κό­σμος αρ­χί­ζει να αλ­λά­ζει, και να κα­τα­νο­εί ότι για να υπάρ­ξει μια αν­θρω­πό­τη­τα δί­χως ασθέ­νειες χρειά­ζε­ται μια ολι­στι­κή προ­σέγ­γι­ση του εκά­στο­τε προ­βλή­μα­τος και όχι μο­νο­με­ρής θε­ρα­πεία.
Χρειά­ζε­ται όπως ακρι­βώς εί­πε ο Ιπ­πο­κρά­της θε­ρα­πεία πρώ­τα της ψυ­χής και με­τά του σώ­μα­τος.

---

Πη­γές: healingeffect.​gr με στοι­χεία από cosmiclight-gaia.​blogspot.​gr